Hiszpanie, którzy zdobywali Amerykę Południową oraz Środkową w XVI wieku nazywani byli konkwistadorami. Konkwista najprościej mówiąc oznacza podbój bądź zdobycie czegoś. Konkwistadorzy napadali na lokalnych ludzi w celach zwiększenia swojego dobytku oraz by zdobyć ziemię. Głównym celem wypraw była wiedza o bogactwie na terenie Ameryki Południowej oraz Środkowej. Napadanie oraz podboje charakteryzowały się prześladowaniami, terrorem ludności zamieszkałej tereny, które konkwistadorzy chcieli mieć dla siebie. Hiszpanie mieli zasady stosowane przeciwko ludności Ameryki Południowej oraz Środkowej. Indian traktowali jak niewolników, zmuszali ich do pracy na własny użytek. Przeważnie kierowali ich do kopalni złota, aby wydobywali jak najwięcej dla konkwistadorów. Drugą z „popularnych” prac było uprawianie trzciny cukrowej. Była to bardzo ciężka praca dla wielu Indian. Wiele chorób rozprzestrzeniało się w zastraszającym tempie, co źle wpływało na pracujących tam ludzi. Choroby, które przyszły z Europy nierzadko były zabójcze. Liczba osób rdzennej ludności Ameryki Południowej stale się zmniejszała. To właśnie na nich najbardziej negatywnie wpływały choroby europejskie. Wykonywana praca w niewoli i warunki panujące wcale nie poprawiały ich sytuacji zdrowotnej.

Konkwistadorzy wymuszali również na chrystianizację Indian. Był to bardzo dobry pretekst do kolejnych podbojów ziem lokalnych ludzi. Wysługiwanie się Indianami dawało Hiszpanom przewagę. Dzięki przymusowym pracom w kopalniach złota, ich dobytek szybko rósł. Pieniądze się mnożyły, a oni czuli się ważniejsi niż wcześniej. Szybko uzyskali awans społeczny kosztem innych grup etnicznych.

Coraz więcej wypraw w celu podboju kolejnych ziem powodowało zwiększenie dobrobytu Hiszpan. Aztecy i Inkowie szczególnie odczuli negatywny wpływ zwycięstw Hiszpanów. Ich społeczeństwo było wyzyskiwane do granic możliwości i zostali zmuszeni do przymusowej chrystianizacji. Im więcej udało się im wydobyć złota tym mieli „lepsze życie”. W przypadku gdy Indian był bardzo dobrym niewolnikiem (pod względem efektywności pracy) tym Hiszpanie lepiej go traktowali: lepsza opieka, możliwość ewangelizacji. Niestety bardzo złe warunki miejsc pracy nie pozwalały na wykazanie się i lepsze życie. Ciągła kontrola oraz pilnowanie była na porządku dziennym. Podboje konkwistadorów spowodowały, że rdzenna ludność Ameryki była bardzo mała wynosiła około 10% w stosunku do tego ile liczyli wcześniej ludności. Dodatkowo choroby bardzo wyniszczały tych najsłabszych. Choroby, które tą ludność zabijały (ospa, odra, grypa), dziś są normalnie przechodzone. Teraz rzadko kiedy odnotowuje się zgony na nie.

Hiszpanie nie umieli dobrze gospodarować pieniędzmi wydobytymi z kopalni srebra i złota, rękami ludności rdzennej Ameryki. Wydawali krocie na walki, wojny. Nie umieli prawidłowo zabezpieczyć swoich skarbów, co skutkowało napadaniem na nich. Szybko stali się „bankrutami”.

Podsumowując konkwistadorami nazywamy Hiszpan, którzy napadali i podbili ziemie lokalne. Ich wyprawy miały dwa główne cele: wzbogacenie się kosztem innej ludności oraz zabranie im ziem. Lokalna ludność, która została podbita stała się niewolnikami. Pracowali w kopalniach złota oraz uprawiali trzcinę cukrową. Hiszpanie szybko się wzbogacali i ciągle było im mało. Niewolnicy przez choroby europejskie (ospa, odra, grypa) podupadali na zdrowiu, co skutkowało zmniejszeniem ich rdzennych rodaków. Indianie byli wykorzystywani i niedoceniani. Nie mieli odpowiednich warunków do życia godnie. Każdego dnia walczyli o swoje być albo nie być. W sytuacji, gdy niewolnik wykazał się pracowitością mógł liczyć na opiekę. Niestety większość niewolników umierała ze względu na złe warunki i wyniszczony organizm. Hiszpanie traktowali ich bardzo źle wiedząc że to właśnie dzięki nim się wzbogacają i mają szanse na awans społeczny. Hiszpanie bogactwa swoje wydawali na inne wojny. Mimo szybkiego wzbogacenia się, szybko też zostali bankrutami. Nie mieli odpowiedniej ochrony do pilnowania dobytku i sami byli okradani.

Morał z tego taki nie czyń drugiemu co Tobie nie miłe.